Ja, we zijn er weer. Terug in Nederland. Een typerend plaatje hierboven, de eerste is op onze laatste dag in Kenia, 27 graden en de foto erna in Nederland, toen we aankwamen een graadje of 5. Even omschakelen hoor! Micha had bij thuiskomst een "nieuwe" fiets die op hem stond te wachten, dus dat was gelijk rondjes fietsen natuurlijk, maar na 1 rondje kwam hij klagen over zijn koude handen. Zijn we dus eerst maar even naar de Zeeman geweest om een nieuw muts, sjaal en handschoenen, dus al met al al een stuk meer bestand tegen de kou. We zijn intussen weer naar onze eigen kerk geweest, hebben familie en vrienden gezien, zijn bij Micha op school langs geweest, bij de verloskundige, Rico is alweer een paar dagen wezen werken, dus het lijkt al haast niet meer of we zijn weg geweest, behalve dan het feit dat we bij Anita's moeder wonen in plaats van in ons eigen huis. We zeiden al tegen elkaar "Hoelang zou je nou Nederland uit moeten zijn voordat het allemaal raar voelt om terug te zijn". Nu is tien maanden ook niet zo heel lang, maar als we terugkijken op wat we in die tijd allemaal gedaan hebben lijkt het veel langer en nu we hier weer zijn voelt het alsof we maar een paar weken zijn weggeweest.
Een paar dagen voordat we teruggingen zijn we al uit ons Keniaanse huis gegaan, een kleine tijdsbuffer ingebouwd voor onverwachte tegenslagen (zowaar niet nodig gehad!), en hebben we in een guesthouse gezeten, zodat we onze spaarzame bezittingen konden verhuizen en konden schoonmaken. De spullen die we hebben achtergelaten konden we bij nieuwe vrienden 'parkeren'. We hebben een paar dagen van afscheid gehad, Micha z'n verjaardag alvast in Kenia met de kinderen van het kindertehuis gevierd, uitgebreid van de laatste zonuren genoten en daarna 16 uur naar Nederland gereisd. We zijn dankbaar voor de voorspoedige reis. We zagen er een beetje tegenop, 18 uur 's avonds vertrekken, 3 verschillende vluchten en 's morgens 8:15 uur aankomen, maar het ging erg goed.
We zijn ook heel dankbaar voor de steun die we kregen in de vorm van gebed. In Kenia is er voor ons gebeden in de kerk en in Nederland ook, dat voelde echt fijn! Het is vreemd om weg te gaan van een plek waar je je thuis bent gaan voelen en van mensen/kinderen bent gaan houden. Nederland is wel ons thuisland, maar daar waren dingen onzeker en begin je toch weer aan een ander ritme dan waar je aan gewend bent geraakt, dus ook wel weer een hele stap. Ook voor de kinderen die inmiddels helemaal gewend zijn in Kenia. Yara die niks van Nederland weet. Alles is zo voorspoedig gegaan, de kinderen doen het zo goed, we zitten zo fijn en op ons gemak bij mijn moeder, dus we danken God voor alles!
Tot zover deze blog die ik notabene zit te schrijven tijdens het kijken van "All you need is love" waar wij zojuist in voorbij kwamen zowaar! Als alle feestdagen achter de rug zijn, hopen we in het nieuwe jaar weer een nieuwsbrief te schrijven en jullie uit te nodigen voor een informatieavond! Voor nu: allemaal een zeer gezegende kerst en een mooie jaarwisseling!
Reactie plaatsen
Reacties